Türkiye'de Bankaların Kredi Kanalları Çok Güçlü Değil

IMF uzman raporunda Türkiye'nin 2002-2008 yılları arasında uyguladığı para politikaları ile mali politikaların kredilerin büyümesindeki etkileri incelendi. Türkiye'de başarılı dezenflasyon programıyla belirginleşen 2001 krizi sonrası dönemin, enflasyon hedeflemesi ve mali disiplinle devam ettiği vurgulanan raporda, likidite sıkışıklığı çeken bankaların daraltıcı parasal politika dönemlerinde borç vermede daha sert düşüş yaşadıkları belirtildi.

Raporda, ihtiyatlı mali politikalar uygulandığında ise bireysel-bankacılığa odaklanan bankalar için "kalabalıklaşma etkisinin" daha fazla kaybolduğu ortaya konuldu. "Kalabalıklaşma etkisi (crowding effect)" ekonomide, kamu kesiminin açıkların finansmanı için kaynakları çekmesi, özel sektörün kullanabileceği kredi hacminin azalması, dolayısıyla özel sektör yatırımlarında düşüşü ifade etmek için kullanılıyor.

Raporda, "İstatistiksel olarak zayıf olan sonuçlar, Türkiye'de bankaların kredi verme kanallarının çok güçlü olmadığını ve kamu finansmanının krediler üzerinde doğrudan etkisinin sınırlı olduğu düşüncesini ortaya koydu" denildi.

Çalışma Raporu'nun "Sonuç" bölümünde ise "Araştırmada likidite zorluğu çeken bankaların daraltıcı para politikalar uygulandığında borç vermede daha keskin düşüşler gösterdiklerini ve hükümetler mali disiplini kabul ettiklerinde bireysel bankacılığa odaklanmış halde bulunan bankalar için 'kalabalıklaşma etkisinin' kaybolduğunu göstermiş bulunuyoruz" denildi.

Mali politika ve para politikalarının bankaların borç verme kanalları üzerinde özellikle yerli para birimi üzerinden krediler açısından önem taşıdığı belirtilen raporda, "Bu politikalardan herhangi birindeki bir daralma, likidite ihtiyacı sıkıştırır ve bireysel bankacılık kısa vadeli kredileri azaltmaya odaklanırken; bankaları daha fazla kısa vadeli kredi vermeye yöneltir. Son olarak, yabancı bankalar için ve yabancı para birimlerinde verilen kredilerin uzatılmasında parasal ve mali politikaların etkisi sınırlıdır" denildi.